Τσβάιχ, Στέφαν

(Zweig, Βιέννη 1881 – Πετρόπολη, Βραζιλία 1942). Αυστριακός συγγραφέας. Σπούδασε στη Βιέννη και στο Παρίσι. Έπειτα από δύο ποιητικές συλλογές, τις Ασημένιες χορδές (1904) και Τα πρώτα στεφάνια (1907, επηρεασμένες ακόμα από τον Χόφμανσταλ, τον Ρίλκε και κυρίως από το Βεράρεν, ο Τ. άρχισε τη μεγάλη σειρά των βιογραφικών μελετών, για μεγάλες προσωπικότητες του παρελθόντος, σε μια προσπάθεια να προσδιορίσει την πνευματική του προσφορά. Από τις γνωστότερες είναι οι: Βεράρεν (1910), Τρεις δάσκαλοι: Μπαλζάκ, Ντίκενς, Ντοστογέφσκι (1919), Poμέν Ρολάν (1920), Ζοζέφ Φουσέ (1929), Μαρία Αντουανέτα (1932), Μαρία Στούαρτ (1935), Θρίαμβος και τραγωδία του Εράσμου του Ρότερνταμ (1935). Από τις θεωρίες του Φρόιντ είναι επηρεασμένα τα βιβλία του Αμόκ (1922), Αναστροφή των αισθήσεων (1927). Από τη θεατρική παραγωγή του αξιόλογη είναι η τραγωδία Ιερεμίας (1918) και η κωμωδία Βολπόνε (1926), διασκευή του ομώνυμου έργου του Μπεν Τζόνσον. Για τον Ρίχαρντ Στράους έγραψε το λιμπρέτο Η σιωπηλή κυρία (1935). Πικραμένος από τα πολιτικά γεγονότα και από το τέλος μιας εποχής που είχε περιγράψει στο βιβλίο του Ο χθεσινός κόσμος (1944), αυτοκτόνησε μαζί με τη σύζυγό του στην Πετρόπολη, την πόλη των Γερμανών προσφύγων στη Βραζιλία. Το τελευταίο του βιβλίο, Μπαλζάκ, συμπληρώθηκε και εκδόθηκε από τον Φρίντενταλ το 1946. Ο Αυστριακός συγγραφέας Στ. Τσβάιχ.